ABOUT

        ผมเริ่มเขียนเมื่อตอนอยู่ปี 3 เทอม 2 ครับ  ได้คำแนะนำจากอาจารย์ ประจำวิชาท่านนึง  ท่านเป็นอาจารย์หัวหน้าภาคของผมเองครับ  ท่านบอกว่าทุกคนน่าจะมีบล็อกเป็นของตัวเองน่ะ  ซึ่งในตอนนั้น  ผมยังไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำว่าไอ้คำว่า "บล็อก" เนี่ยมันคืออะไร  หน้าตามันเป็นยังไง  ก็เลยลองถามพี่กูดู(กูเกิ้ลครับ)  พอสร้างเสร็จ ผมก็หายไป 3 - 4 เดือน เพราะคิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไรดี  เพราะความรู้ในตอนนั้นไม่มี  เรียนแต่วิชาการ  จะเอามาเขียนมันก็น่าเบื่อแย่  อยากได้แบบความรู้ที่มันเอามาใช้จริงได้  จับต้องได้อ่ะ  และคิดว่าไม่มีความสามารถพอที่จะไปเขียนให้ใครอ่านได้  จนได้ไปฝึกงานตอนซัมเมอร์  จึงได้เริ่มเขียนอย่างจริงจัง  จนตอนนี้ก็จบแล้ว  รู้สึกว่า  ในหัวมันไม่มีอะไรเลย  เราเรียนอะไรมาว่ะเนี่ย  สิ่งที่อยู่ในบล็อก  โดยส่วนใหญ่ 90% เป็นความรู้นอกห้องเรียนที่ผมพยายามขวนขวายหาความรู้ด้วยตนเอง  ทั้งจากรุ่นพี่ จากที่บริษัท ซึ่งอาจเจอจากปัญหาต่างๆที่ได้เจอในแตะล่ะวัน  หรือตอนไหนๆที่คิดอยากจะอ่านหรือศึกษาเรื่องๆนั้น  ก็นำมาเก็บสะสมไว้เป็นประสบการณ์ของตัวเอง

        คิดไปคิดมา ดูไปดูมา  มันก็เริ่มเยอะขึ้นๆ จนตอนนี้ผมกลายเป็นคนเสพติดการเขียนบล็อกไปแล้วครับ   ตอนนี้ผมคิดว่าผมสามารถเรียกตัวเองได้ว่าเป็น blogger อย่างเต็มตัวแล้ว  เพราะผมรักและชื่นชอบมันด้วยใจจริงครับ

        บล็อกนี้  ให้อะไรดีๆกับผมเยอะแยะ  มันทำให้ผมรักในการเขียน  มันทำให้ผมขวนขวายหาความรู้อยู่เรื่อยๆ  อย่างไม่หยุดนิ่ง  มันทำให้ผมได้รู้ว่าตนเองรู้อะไร  ไม่รู้อะไร  สามารถประเมินความรู้ของตนเองถูก   และไม่เสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง  บางทีอารมณ์ดีก็มาเขียน  อารมณ์เสียก็มาเขียน  เพราะคิดว่า มันคงจะช่วยให้อารมณ์เราเบาลง  ถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เราชอบ  และอีกอย่าง  มันคือประสบการณ์  ความรู้  ความถนัด  ความสามารถ  ที่สามารถจับต้องได้ของเราครับ   มันคือโปรไฟล์ที่นำเสนอเอกลักษณ์ ความเป็นตัวตนของเรา  ให้คนอื่นได้มองเห็นว่า  เราทำอะไรเป็น  และอยู่ในระดับไหน

        คนเราเกิดมามาแล้ว  อยากทำอะไร  ผมว่า  ทำไปเถอะครับ  ถ้ามันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน  อย่ารอ  อย่าใช้คำว่าเดี๋ยว เพราะ "เดี๋ยว" มันจะมานั่ง น้อยใจ เสียใจ ทีหลังที่ไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ  หรือสิ่งที่ตนอยากจะทำ  "จะมานั่งคิดว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ทำมันว่ะ"  คิดอะไรได้  ทำมันตั้งแต่ตอนนี้แหล่ะครับ  ได้ไม่ได้  อย่างน้อยก็ภูมิใจที่ได้ทำ  ใครจะว่ายังไงก็ช่าง  แต่เราทำแล้วเรามีความสุข  และคนอื่นๆ ไม่เดือดร้อนก็พอ